چه رابطه­ای بین اعتماد به نفس به دانسته­ها و مقدار دانش تجربی و تئوری وجود دارد؟

بر اساس تجربه به دانشجویان توصیه می کنم که حالت خوف و رجا را در حل مسایل، طراحی و امتحانات حفظ کنند. اعتماد به نفسی اضافی ( که معمولا پشتوانه علمی ندارد) باعث اشتباه می شود و ترس بیش از حد از نادرستی محاسبات هم اشتباه به دنبال دارد. چنین حالتی ( اعتماد به نفس اضافی، نا امیدی و عدم آگاهی) از جمله چالشهای موجود در بین مهندسین جوان نیز می باشد.  اعتماد به نفس اضافی در خصوص دانسته­ها  و نا امیدی از یاد گرفتن سبب می شود فرد از آموزش مستمر باز ایستد. از سوی دیگر، آگاهی از رابطه­ی میان اعتماد به نفس و میزان دانسته­ها در زمینه مهندسی می­تواند سبب ترغیب آنها به آموزش مستمر گردد. از نظر متخصصان، تغییرات اعتماد به نفس بر حسب میزان حکمت اندوخته شده را می توان با نمودار زیر نشان داد:

نمودار بالا اثر دانینگ-کروگر (Dunning–Kruger) نام دارد. بر اساس پژوهش دیوید دانینگ و جاستین کروگر از دانشگاه کرنل آمریکا نوعی جهت گیری شناختی در افراد غیرحرفه‌ای است که از توهم برتری رنج می‌برند و به اشتباه، توانایی‌شان را بسیار بیش از اندازه واقعی ارزیابی می‌کنند. برعکس، افراد خیلی حرفه‌ای، گرایش بیشتری به دست‌کم‌ گرفتن شایستگی خود داشته و به نادرست تصور می‌کنند که کاری که برای‌ ایشان آسان است، برای دیگران نیز آسان است.

دانینگ و کروگر این‌گونه نتیجه می‌گیرند: “تخمین نادرست فرد بی‌لیاقت، از اشتباه در ارزیابی خود ناشی می‌شود؛ درحالی‌که تخمین نادرست افراد بسیار با لیاقت، از اشتباه در ارزیابی دیگران نشات می‌گیرد.”

بر این اساس، هر کس بیشتر اصرار می کند که شما آنها را “دکتر” بنامید، کمتر احتمال دارد که شایسته این عنوان باشد.

در یک مطالعه در دانشگاه نبراسکا، ۶۸٪ دانشجویان خود را در ۲۵٪ بالای افراد از نظر توانایی تدریس می­دانستند و بیش از ۹۰٪ افراد خود را بالاتر از حد متوسط (۵۰%) بشمار می­آوردند!